| #1046 lenditaE-MailHomepage11.05.2008 - 20:29 |
| tun a je mir qa po ban naj te re ka ti |
| #1045 evogla11.04.2008 - 22:58 |
| Sot ti s\je me ketu DHe qielli nuk eshte me blu , Dielli eshte zhdukur bashke me ty , Une ndiej lotet qe me mlidhen ne sy , Kuptoj se vetmia te shkaterron me Shume se dashuria, Fundos koken nen jestekun tend dhe me dukesh ne c\do kend , Shoh mekatet qe me bien c\do dit , Kaluam bashke puthuajse nje vit , Duke menduar se nuk do na ndante asgje ,derisa erdhi e sotmja ti nuk je me. E tani qe me nuk te shoh , DHe trupi yt me nuk me ngroh, Pres ringjalljen e ndienjave te mia , pres te me vi serisht dashuria |
| #1044 valbona05.04.2008 - 23:07 |
| hello cajle kiss nga valbona suedi |
| #1043 LOTI I SYRIT15.02.2008 - 17:45 |
| Te pres aty ku humben gjurmet tona,aty ku bota dikur ishte e jona,te pres aty ku premtimet u harruan,aty ku une dhe ti dashuruam.Te pres aty ku zogjte ishin deshmitare,aty ku kam qeshur e ku kam qare.Aty ku dhembjen e kam kaluar me dashuri,te pres,te pres aty ku dielli perendon e lind perseri. dikur buzeqeshja me ndrinte ne sy,e tani ndjehem si peshku pa uj e mbyllur ne vetmi,dikur beja plane per dashurin e jetes e tani jam si njeriu qe numero ditet e vdekjes,nuk e dua jeten pa ty dashuria e jetes time,qe po tretesh ne dhe te zi e mua me le ne dhimbje,koha kalon e ti cdo dit e me shum ne zemer me mungon,ti je me engjejt o shpirti im,dhe per mua do ngelesh plag pa sherim,se dua jeten pa ty se vetem me smund te enderroj,vetem lutem per ty qe shpirti ne paqe te te pushoj,dhe me prit se se shpejti tek ti do te vij..o vdekje mizore o merem dhe mua o kthema zemren qe ma more. heshtur si vdekje pushon si hije me ngritet ne zemer me shpon dhe sikur me duar me mbush syte lot dhe nga malli e pasioni smund te pushoj dot te shikoj ne sy e sdi qte flas sme del zeri nga dridhjet se dua te therras zeri me shterret e zemra me buqet me ngrit ne lartesi dhe i preki rete por ajo heshtje shpirtin ma shqetson dua ta shpreh nje fjale qe kurre sperfundon ta shpreh nje dashuri qe me ngrin e me shkrin ngjallem e vdes vetem per dashurine rri e heshtur prape sonte sikur neteve qe shkuan sikur netet e kaluara qe kurre nuk mbaruan dhe ne kete zemer te qete flej epushuar me bej te ndihem engjellushe e dashuruar... dashurova dy sy,por smu dhan kurr ne jet,enderrova nje enderr po su be kurr realitet,kerkova nje rrahje zemre,por srrahu kurr per mua,kerkova te me thoje te dua por............. Pse... Pse vall ende te dua, kur e di se ti me ke harruar? Pse vall te dashuroj, kur dashurija mes nesh mbaroj? Pse vall mendoj per ty? Sepse smundem ti harroj ata sy. Ata sy qe me kan borgj, nje dashuri nje lumturi. Me hidherove me prindrit e mi, ku e le at guxim, ku e le at premtim. Kur i kujtoj fjalet qe me mashtruan, me zemer te lenduar po te them se shum ...........TE DUA............. . Ngadal Peshperis |
| #1042 LOTI I SYRIT15.02.2008 - 17:30 |
| Kurr ndoshta skam ditur te shkruja po rmalli dhe humbja e juaj e shtyri shpirtin , mendjen dhe doren time qe dridhet te filloj te shkruajper kete dashuri. Qe tani e tretur dhe e humbur ne detin pa fund. Kaloj kohe te gjat qe nga ndarje e juaj une kam mbetur vetem nje figure njeri qe ekzistoj,shpresat me jane fikur tersishte , te jetoj apo te mos jetoj , te jetoj e te pres tani zoti se qpo me dergon ndojne te mire apo te keqe, ndonje gezim apo hidherim, ndonje vuajtje apo dashuri , tani te gjitha I pres nga zoti. Te gjithe njerzit me gjykojn per dashurine tende e une mbetem vetem. Nuk gaboj kurr qe te deshta aq shume. Zemra ime dhe dashurija ndaj teje me shtyri te kaloj qaste te kendeshme me ty, ne ato momente dhe ne ate koh kur ne dashurohemi, nuk pata menduar nje ndareje te till qe tani kane mbetur vetem kujtime,kujtime qe me sillen gjdo dite, gjdo net ne mendje, dhe tani nuk ka se kush te me ngushlloj perveq loteve te mi qe ndoshta kurr nuk do te ndalen. Gaboj apo sgaboj nuk e di, edhe po te dua te mos qaj lotet prap me rrjedhin. Jam e lindur duke qar, u rrita me nje lumturi famijare dhe kur fillova dashurin ather isha edhe ma e lumtur nuk mendoj se kurr se mbas nje kohe do te mallkoj kete dashuri , nuk e mendoja se do te derdhi lot dhe do te vajtoj ket dashuri , tani vetem zoti mund te dij se a kam gabuar, a kam qene ne rrug te drejt , se ndoshta edhe se e kam humbur kete dashuri dhe at njeri qe e dashta me se shumeti per deshiren time une kisha vdekur , edhe une mbas te gjithave pata deshir te humbi te tretem diku thell ne dhe, te me kalbet kjo bukuri ne toke se mbasi nuk me done askush, insektet e dheut ndoshta do te ishin ngopur me trupin tim ne ket zemer qe kurr askujt sja mendoj te keqen. Ndoshta ather askend sdo ta pengoj por ndoshta te gjith do te pendohet dhe do te bindet se qfare kam qen, sepse ne ate bote nuk ka genjeshtra , atje ka drejtesi , atje do te mesoni realitetin e jetes sime dhe do te bindeni se qfar kam qen. Mos ju lutem mos me beni te vdes , mos me shiqoni me inat, qfar kam ber prap pyes vehetn qfar, qfar kam ber. Ne vend te fjaleve te ngushllimit te te gjith me thonin fjale fyese. Mosni se kam ber humbje me deshiren time ai deshi keshtu , ai u largua nga une , nga shpirti im I mjer, ai murr rrugen te pa kthim ne zemren time la nje plag qe nuk sherohet kurr , dhe tani edhe mos te qajn syte qane zemra ime qe tani as te qet nuk e lejne te loton por endrrojn per nje kohe te shkurte me ato fjale tronditese, po qe edhe te kisha zemer te hekur prap do te rrjetheshin lotete . Do te me thahen te gjithe dejzit e zemres dhe trupi tim do te me I vije vdekja dalngadal e ju o njerz ( pa zemer)knaqeni zemren tuaj duke me shikuar duke vdekur dhe lutem ather kur une jam ne mes te vdekjes dhe jetes mos qani per mua. Se mbasi jam nje njeri pa zemer ather ma mira e kesaj jete eshte te zgjethi RRUGEN E VDEKJES |
| #1041 LOTI I SYRIT15.02.2008 - 17:17 |
| Kisha rende ne gjume te rende, qe smunde te me zgjon as termeti , as krismat e topave, por tersishte me zgjoje kujtimi yt. Ja edhe lot me pikojn nga syt kur I shof datat e radhitura me nje flete dhe I numeroj keto dite lirije qe po kalojne pa ty. Ne dhome jam e vetmuar duke shikuar nje mbishkrim tendin qe shkrova ne fletoren time, qe sod e asaj dite kur e shof mbushem vetem helm . Eshte e leht te godasesh zemeren time vetem te me kujtoj ato dite te lumtura te dashurise sone. Por ne jet ka rruge por kryesorja eshte dashurija e sinqert dhe reale, ju kryesishte keni pas drejt, por te ju nuk mbretron kjo fjel. Keto fjale dhe te gjitha kujtimet I varrosi ne VARRIN E HARRIMEVE, kur ne ate kohe zemren time e ndave ne dyshe pa kurfar meshire , me harrove me nje fjale me tradhetove, por tash e di se ndoshta je pendu por eshte shume vone. Qdo her e pyse vet vall pse? Isha dashuruar me nje djale te till , kur une te dashuroj kuse ti nuk me fol. Thoshin se vetem aje nje ri qe dashurohet ne rini eshte me i lumturi, por kjo nuk qenka fare e vertet, sepse aj qe dashuron shume i ri duhet tia di e dhe fundin e as dashurije . Te gjitha keto i shkruaj, sepse ne dashurin time me ndodhi nje tragjedi e kete smund ta shkruaj e as ta shpreh me fjal por ndoshta e kisha shpreh vetem me lot dhe keng. Por ajo dashuri per mua eshte e vetmja shpres , dhe sod qme mbet nga ajo dashuri as gje, vetem vuajtje dhe enderra qe me bejne te vdes sa me shpajte. Tash kujtoj vetem ato dite dashurije kur TI erdhe ather kur lindi djelli, kr ditet e marsit filluan te lulezonin , por tash ato per mu jan duke u vyshkur , at kohe kur erdhe ishte stina e te dashureve, sdi a ishte edhe per te tjeret keshtu por per mua kishte qen stin dashurije e mezi e prisja ate dite te bukur qe kalojshim une e ti.e tash e vetmuar kam mbet dhe i kujtoj te gjitha me radhe si ato dite te lumtura , si dhe keto dite te hidheruara qe po kalojn pa ty. Jam e vetmuar dhe kujtoj ate qe ngjau, ne kete mesnat dhe dale ne dritare dikush ne largesin po kendon dhe them me vete mos vall i kendon dashuris se vet, asaj dashurije te lumtur apo te shkret. O zot mallkoje jeten time , pse per mua je kaq e hedhur dhe kaq e mallkuar. Gezimte tash jane shenderruar ne vuajtjet shpirterore ku deshmit e jete po mbesin kujtim ku tash vajten ne VARRIN E HARRIMEVE. |
| #1040 LOTI I SYRIT15.02.2008 - 17:11 |
| Te dua pafundesishte. E ftohte eshte kjo nate i dashuri im,e akullt si varr. Pervelues jane lotet e mi qe lehte rreshqasin mbi buzet e thara. Sonte te ndiej me shume se kurre,me mungon qenia jote qe ben pjese thelle tek une. Sonte ne kete nate kaq te zbrazet,mendoj e mendoj.Ti e di qe te dua shume dhe cdo kend qe do te te donte, do e urreja,por nuk mundem te urrej ate.Nuk mundem te urrej dot nje engjell qe kaq drite te fali dhe kaq dhimbje te shkaktoi. E di,mbase po loton,edhe une bashke me ty,per ty dhe dhimbjen e shpirtit tend. E ndiej vuajtjen ne veshtrimin tend,te ka lodhur keq. Perse erdha kaq shpejt ne jeten tende,perse te gjeta kaq te papergatitur? Perse te dhashe vuajtje me shume?Me thuaj ne e do qenien time? Nuk e di,por kur te degjoja te flisje ne heshtje me te, ti luteshe te mos te te tradhetonte atje ne parajse dhe te priste per ty se nje dite do shiheshit serish,nuk munda te mbaj lotet dhe dhimbjen time qe kaq fort me godet. Me duket sikur cdo fjale e thene nga ti,cdo emocion eshte per te. Thuame i dashur,a jam e denje per ndjenjen tende,a mos ndoshta jam nje ngushellim i asaj qe gjithnje do doje dhe qe s\munde ta gezosh?Thuame nje fjale te qetesosh shpirtin tim te therrmuar ne grimca. Perse hesht dhe vetem hesht?Perse qelluam te dy kaq te pafat?Perse s\mundem te te jap cdo gje qe kam ne bote?Do doja kaq shume.Vetem tani e kuptoj dhimbjen tende te njohjes sone te pare.Tani e ndiej se sa ka qare shpirti yt. Ti,me rrezatimin tend,solle kaq shume hir ne jeten time,me duket si nje enderr.Nuk dua te me braktisesh,te lutem mos. As une nuk mundem.Nuk e di se cka shkruar Zoti per ne,nuk di ne do jemi gjithnje,por lere shpirtin e saj te lire,mos e mabj peng me premtime,se engjejt s\duan perkujdesje,kujdesu per ty. Edhe une te dua dhe te shoh me syte e shpirtit ne cdo cast.Jeto i dashuri im dhe merr cdo gezim qe te perket.Te dua pafundesisht. |
| #1039 LOTI I SYRIT15.02.2008 - 16:57 |
| Të shkruaj Ty që ma përvlove shpirtin,të shkruaj ty që ma trondite zemrën,Ty që ta fala gjënë më të shtrenjtë të jetës sime. Jeta me dashuri qenka vetëm dhimbje.E ato dhimbje me diagnozë kanë edhe shërim,por?Ishe si ylli që shkëlqente natën e qetë,derisa ti dole si mjegull e ma morre dritën.A thua,do të ma kthesh përseri?A thua a e dite sa të dashurova,se ishe ngujuar në zemrën time e s\munda të të nxjerr kurr jashtë?Kalua ditët kur më nuk u ndegjuam.Ato ishin ditët më të mira të jetës sime. Nuk e di pse u ndamë.Për fajin tënd apo për fajin tim?Ndoshta kishim faj të dy?!Sido që të jetë,edhe sot edhe nesër ,edhe gjithëmonë pres përgjigje.Ti je dhe do të mbetesh dashuria ime e parë dhe e vetme sa të jetoj në këtë botë. Ato ditë me ty ishin parajsa,lumturia e jetës sime që s\deshiroja të ketë fund kurrë.Por, ne u ndam.Aty filluan vuajtjet,aty filluan dhembjet e netët pa gjumë.Pritja dhe lutjet që t\i bëra,s\bën punë dot. Ndoshta këta rreshta të shkruar enkas për Ty,do t\i lexosh edhe ti.Ndoshta jo!Kush e di,rr....im i dashur,mbase do të të prekin këto rradhë të dala nga zemra.Sikur të kisha parë vetem edhe një herë,sikur ta kisha vetëm edhe një kujtim të vetmin nga ti ndoshta do të qetësohesha e do të prehesha dalëngadalë,por? Shpesh i them vetës pajtohu me fatin,se dashuritë e mëdha nuk realizohen kurr!por zemra është ajo që vendos,e cila të ka mbyllur njëherë brenda e për të dalë sikur s\do të të leshojë kurrë. Të dua dhe vetëm për ty mendoj,dashuria ime e vjetër.Mungesa jote më shkakton agoni,dhembje dhe deshire që të vdes.ti ma more një pjesë të jetës,një kujtim një pjesë të dashurisë,ca lot të mi m\i more dhe ike... |
| #1038 zimi13.02.2008 - 22:24 |
| NJË DASHURI E TRETUR ????? Në kala të Ulqinit rri i ulur në një gur dhe mendoj. Mendoj duke shikuar detin dhe pyes veten. Ku do të jetë tani e dashura ime? Athua është zgjuar sikur unë dhe mendon për mua, apo ka ra në gjumë dhe më ka harrua!? - Jo! Se besoj! Se besoj se më harron lehtë, se më deshti me gjithë zemër! Jam i sigurtë se ende më do dhe thërret emërin tim, ashtu siç thërras edhe unë emërin e saj, se shpesh më merr lemza dhe nuk më lëshon në asnjë çast. E di se më don dhe s`më harron për të gjallë. Sa herë më kujtohet ajo vajzë unë qaj si fëmijë. Vajtoj për dashurinë e tretur, për një dashuri të vërtetë që u shkatërrua me dhunë. Se harroj kurrë atë vajzë! E si ta harroj kur më kujtohet në çdo çast takimi ynë i fundit. Ishte ky një takim i gjatë, i paharruar, më i gjati në historinë e dashurisë sonë, një takim i trishtueshëm. Më kujtohet, kur doli në takim, unë u gëzova kur e pashë prej së largu, por fytyra e saj ishte e tretur. Në sytë e saj nuk dukej ai shkëlqim i një vajze të dashuruar. U ofrua dhe më përqafoi pa folur asnjë fjalë. Më shtrëngonte me tërë fuqinë e saj dhe më puthi në faqe duke u dridhur. Unë mbeta i habitur! Mbetëm faqe për faqe, për disa minuta, pa u ndarë. Pa pritmas, lotët e saj ma lagën faqen time dhe filloi të më pëshpërisë në vesh me fjalë të dridhura. - I dashur, ti e din se të kam dashtë dhe të dua. Por, ne duhet të ndahemi, - tha. Pa mbaruar fjalët ia plasi vajit dhe filloi të qante me zë të lartë, duke u shtërnguar fort me të dyja duart për qafën time. - Babai... tha ajo, më fejoi në Amerikë, për një të pasur dhe nuk më pyeti fare. Unë se pranova, i thashë se të dua vetëm ty e askënd tjetër në botë, por më ra shuplakë në fytyrë dhe më kërcënoi se do të më vrasë po se pranova atë ``Amerikanin`` e mallkuar. Su besova veshëve të mi, por më theri në zemër si me thikë! U treta në ato çaste dhe fillova ta shtërngoj fort në përqafim. Nga sytë e mi filluan të pikojnë lotët, se më befasoi me këtë lajm të zi. E shtërngova edhe më fort me të dyja duart, sikur të kisha frikë të mos ma vjedhë kush në ato çaste kur e kisha në përqafim. E shtërngova me tërë forcat e mia. Ndoshta në ato çaste shtërngimi na sillte edhe dhimbje fizike, por nuk i ndienim dhimbjet, sepse nga trishtimi, trupi im dhe i saji ishin të mpirë nga dhimbjet në zemër që ishin tepër të mëdha. Se vetëm shikonim njëri tjetrin në sy, të përlotur, sikur të luteshim për mëshirë. Nuk kam kohë të rri, më duhet të shkoj, se babai ma ndaloi të dal në qytet, por unë ika vetëm të takohem me ty, për të fundit herë, - tha ajo. Se fola më asnjë fjalë, se goja mu bllokua, por vetëm e shikova në sy. Në ato çaste sytë e mi të përlotur flisnin për mua. - Lamtumirë... më tha, se më duhet të shkoj. Por, nuk shkonte, vetëm shtërngohej për mua në përqafim. Gjithë natën mbetëm në përqafim. Na dukej sikur të kishte kaluar një minut. Por, filloi të agonte drita. Sa e shkurtë na u duk nata që kaluam së bashku. - Më duhet të shkoj - tha përsëri. Por nuk shkonte. Në mëngjes erdhi babai i saj dhe na gjeti bashkë, të përqafuar. Nuk e pamë prej së largu, sepse tërë natën vetëm shikonim njëri tjetrin në sy dhe nuk shihnim asgjë për rreth nesh. Erdhi si të vinte dreqi dhe si bishë ia ngjiti për flokësh dhe e tërhiqte kah vetja që ta nxjerrë nga përqafimi im. Por, ajo shtërngohej edhe më shumë për mua. Nuk donte të ndahej prej meje! Por nuk ia arriti dot qëllimit, se nuk kishte fuqi më të shtërngohej, kur filloi t`i binte grushta në kokë. E tërhiqte rrotull nëpër tokë, por ajo gjithnjë e shtrinte dorën kah unë dhe më shikonte në sy. Sytë e saj më thërrisnin ta kapi dorën dhe mos ta lë të ndahet prej meje, por s`kisha fuqi, sepse grushtat që i hante ajo më sillnin edhe mua dhimbje. O Zot! Çfarë njeriu është ky? Si bën dora ta grushtojë një vajzë kaq të bukur, që ti e krijove veç për ledhatim e dashuri? Si bën dora ta grushtojë euladin e vet dhe t`i sjellë dhimbje fizike dhe psiqike? Pse o Zot? Pse i len gjallë këto njerëz të pandjenja? Mbyte këtë kriminel, mbyte këtë bishë të egër mos e len të gjallë. Ose. Ose më mbyt mua, ma merr edhe shpirtin kur ma morre dashnoren! Mos më len gjallë të shoh kjamet me sy e të vuaj deri t`jem gjallë. Iku dashnorja! Iku sikur ta përpinte nata që e lamë pas. Shumë ditë kaluan, shumë muaj, ndoshta edhe vite, se unë nuk numëroj më asgjë, më ka tretë orientimi i jetës dhe nuk kam më dëshirë të jetoj. Netët i kaloj pa gjumë, i pa ngrënë e i pa pirë, këtu në Kala. Këtu, ku u takuam me dashnoren. Këtu dal për natë dhe pres. Këtu po pres edhe sonte, ndoshta mos po vie dashnorja. Bie shi, dëborë, stuhi, por unë këtu rri e pres. Këtu do të pres, deri të vdes. Edhe kur të vdes, do ta lë amanet që të më varrosin këtu në Kala, se vetëm këtu isha i lumtur. Kur të vie dashnorja pas shumë vitesh jam i sigurtë se do të dalë në takim. Së paku, me vorrin tim le të takohet. Pres. Dola në korzo që të hjek pak mërzi. Aty mijëra njerëz... Shoh çifte të lumtura që shetisin bashkë të përqafuar dhe fytyra e tyre shkëlqente nga lumturia dhe dashuria. Të gjithë ishin të lumtur vetëm unë jo. Vetëm unë dhe një lypse, që shtrinte dorën kalimtarëve dhë lutej për një kafshatë bukë. Dikush prej kalimtarëve ia hodhi lypses ca para të holla dhe në sytë e saj erdhi shkëlqimi. Edhe lypsja u bë e lumtur, mbeta vetëm unë me zemër të thyer. U ula përkrah me lypsen, e shtriva dorën edhe unë, ndoshta ndonjë kalimtar do të ma gëzoj zemrën edhe mua. Shumë kush më hidhte para, por përsëri mbeta me zemër të thyer. Jo. Nuk ka para në botë që mund të ma gëzoj zemren time, vetëm ajo vajzë. Vetëm ajo mundet të ma kthejë përsëri lumturinë, por, ku gjindet ajo tani? - Ah, Zot i madh! Një shokë më thotë ta harroj atë vajzë dhe të gjej ndonjë vajzë tjetër. Shiko pak, më thotë, sa vajza të bukura ka në korzo. Vërtetë, shumë vajza të bukura kishte në korzo, pothuaj se të gjitha ishin më të bukura se dashnorja ime. Por jo. Nuk mundem të themeloj dashuri kundër ndjenjave të mia, se nuk kam dy zemra. Edhe atë që e pata, ia fala asaj. Nuk mundem të shtrihem në shtrat dhe të bëj dashuri me një vajzë që nuk e dua. Po dashuria ime si do ta ketë hallin? Athua mundet me durua dorën e njeriut, që nuk e don, me e prek trupin e saj? Zot! Pse kështu? Pse? Shpresat ende më mbajnë gjallë. Tërë natën shetis në korzo dhe kërkoj dashnoren. Shumë vajza më përgjasin në dashnoren time dhe unë gëzohem për një çast. U dal përpara në rrugë dhe gati nisem t`i përqafoj, por kur vërtetoj se ajo nuk është dashnorja, zemra përsëri më shëmbet. Shumë vajza më shajnë dhe nga frika bërtasin. Dukem si narkoman. Organet e policisë më morën dhe më shtinë në burg, se u bëra i rrezikshëm për ambientin njerëzor. Një natë të tërë e kaloiva në burg. Kur më lëshuan, menjëherë shkova në Kala. Por, përsëri se gjeta aty dashnoren. Unë këtu do të pres deri sa të jem gjallë. |
| #1037 evogla10.02.2008 - 12:02 |
| oh gzimi pse be nuk shkruni ketu asnji poezi ??? |
| #1036 djal viene mo13.01.2008 - 19:13 |
| Per ty shpirti im Cdo dit mendoj vetem per ty kur jam i merzitur loti me rrjedh ne sy cdo dite fytyren tende ne mendje e kam kur ste shof shpirti im per ty qan vec ty te dua me beso te lutem vetem ty te kam ne zemer te betohem ti je vajza e vetem per mua,vetem ty ne jeten time te dua sikur ne te dy njeri tjetrin te kishim prane sikur te gjitha te kaluarat ti harronim vetem njeri tjetrin te besonim dhe nje jete me lumturi te kalonim nuk e di se ke te besoj nuk e di se kujt ti premtoj vetem nje di dhe kurre sdo e tradhetoj se une ty me verte te dua dhe gjith jeten time do te dashuroj zemra ime per ty cdo dit vuan shpirti im cdo dit per ty kullon cdo dit vetem ty ne mendje te kam zemra ime ty kurre ne jete nuk te tradhetoj Te Dua shpirt ime |
| #1035 couce_babit10.01.2008 - 22:57 |
te dua, te pres, pa ty smund te vdes, me iyet e nates te pershendes! atje ne at lum ku ka lule shum kur te bish ne gjum vi te puthi un! |
| #1034 djal viene31.12.2007 - 23:45 |
| Dashuria eshte rend ta gjejsh Leht ta humbish Por me rend eshte ta harojsh ... do qaj se ndryshe sdi...sdi ka tja mbaj...Nuk beson,i vè zjarrin jetès..dua ta djeg ... |
| #1033 ximi17.12.2007 - 00:48 |
| pse e vrave zemeren qe vec ty te deshi, pse zemrove buzen qe vec ty te qeshi, cfar me bere zyrit qe vetem loton. po trurit qe vec per ty mendon me more ti cdo ndjenje qe kisha the me le te shkret pa ndjenja si bisha qe kur e shikojne ben si e keqe ose si e fort por kur ngelet vetem vuan shum jeton kot.......... |
| #1032 linda17.12.2007 - 00:44 |
| APO FLEN AJE,DUKE MENDUAR,A TE KA ZEN GJUMI A JE SI UN ZGJUAR, NESE TE MUNGOJ MA SHKRUAJ NJE LETER SE ZEMRA IME PER TY VUANE TEPER |